's morgens klaar voor de zonsopgang vanop onze stek en nadien een douche met zicht op de vlakte.In de verte zien we zebra's lopen.
Boebe en Lieve rijden vooruit om hun venster definitiever te laten herstellen in Walvis Baai en wij beginnen aan een rit via Kuiseb Canyon en Vogelfederberg tot in Walvis.
De Kuiseb is een rivier die de woestijn met zand duinen ten noorden afboordt en het zand af en toe wegspoelt.
De erosie van deze rivier zorgt terug voor een onwezenlijk uitzicht, best te zien vanop een plaats 5 km van de hoofdweg na het oversteken van de rivier zelf.Hiervoor is ook een 'permit' nodig die we al hadden aangeschaft in Sesriem.
We zijn er ook de 'shelter' van Henno Martin gaan bezoeken.
Het verhaal van een Duitse ingenieur die deserteerde om de Duitse oorlogsmachine te ontlopen en samen met een compaan jaren in deze barre woestijn wist te overleven.
Verder nu door een stenen woestijn richting Walvis Baai.
We stoppen nog even in Vogelfederberg wat een 'insel' is: een eilandje van rots dat niet weg ge-erodeerd is (zoals de Kemmelberg dit ook is?)
En dan rijden we verder en komen vrij plots in de bewoonde wereld in Walvis Baai.
Een havenstad die leeft van de visvangst (700000 ton per jaar bestemd vooral voor Spanje) en van de zoutwinning (600000 ton per jaar voor de chemische industrie).
We arriveren bij Francois Loubser die een jeugdherberg heeft die voor onze bende werd gereserveerd.
Leuk om nog eens in een bed te slapen.
Kamers voor ouders privé en een grote kamer voor jongens en voor meisjes: kortom het bende gevoel.
's avonds gaan we eten naar 'the raft' een restaurant op een kleine pier en we eten er lekkere vis, voor elk wat wils.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten