Njamutoni

Vandaag onze laatste dag samen met Boebe en Lieve en een rit van 120 km door het reservaat naar Namutoni.

Ondertussen toch nog een platte band bij Piet en dus blij dat we toch de nieuwe band gehaald hadden.
In Halali bleek de garagehouder toch banden te kunnen vermaken, zij het op ambachtelijke wijze.
De ambtenaar-garagist in  onze vorige stek Okaukuejo had al 6 jaar een machine in bezit  om banden te vermaken maar  die was jammer genoeg ook al 6 jaar  kapot (en dat was toch heel lastig was voor hem, want hij moest dit al 6 jaar uitleggen aan toeristen met platte banden)

De garagist in Halali echter had een soort hefboomsysteem in bezit dat mits voldoende contre-poids (met name Boebe en Piet) toch in staat was om zowel de onherstelbare band met de twee gaatjes als het nieuwe papwiel van Piet te herstellen.

De picknick (in de camper) met zich op een mooie plas (Rietfontein) was bijzonder.
Het is toch een luxe om via de de grote vensters van onze camper toch dichtbij de dieren te zijn met toch de mogelijkheid om rustig aan tafel te zitten.
Te voet lopen in Etosha is verboden om evidente redenen van leeuwen of hyena's, ....

De rit verder naar Namutoni via het punt Okerfontein was prachtig maar met toch diepe putten en was rand berijdbaar voor 2X4.

's Avonds toch vrij goed op tijd in Namutoni en klaar om een lekkere en gezellige avond door te brengen op het binnenplein van het Namutoni fort wat begin de jaren 1900 door de Duitsers werd gebouwd.