Zoals we afgesproken hadden met Valerie, de avond voordien, gingen we naar een kerkdienst.
We reden met de campers over enkele zandbaantjes samen met Isaac die ons gidste. Isaac is katholiek maar we gingen naar een protestante kerk die ook door Valerie gesteund werd.
De kerk bleek een golfplaten gebouw te zijn want de vorige kerk was weg geblazen en gespoeld door wind en overstromingen van de Kavangoen. Er waren via Valerie door enkele vrijwilligersgroepen uit USA en uit Wales werken uitgevoerd om een nieuwe kerk te bouwenen er stonden al funderingen.
Wat we zagen in de kerk heeft ons toch blij gemaakt, zoals Raymond van het Groene Woud het bezongen heeft: Er werd voluit gezongen en er was een lokaal drummersensembleke achter ons dat alles begeleidde. We mochten onze liedjes ook zingen die we de avond voordien hadden voorbereid maar we hadden toch het gevoel dat deze liedjes 'verbleekten' ten opzichte van de warmte en luidkeelse overgave van het plaatselijk koor.
Tijdens de viering werden door een tolk wat teksten van de dominee in het Engels vertaald en we werden bij momenten toch geconfronteerd met onszelf: 'De hemel is een plaats met veel kamers maar waar er altijd genoeg eten is, een dak boven je hoofd, ... .'
Karl heeft nog een woordje gedaan, we werden ten dans gevraagd en we voelden ons toch op een of andere manier verbonden met de lokale gemeenschap.
Dus gingen we verder met een blij gemoed en vol goede herinneringen aan N'kwazi Lodge op weg naar de volgende bestemming.
Onderweg naar Ngepi Camp passeerden we aan Popa Falls waar we een picnic hielden.
Ter hoogte van de Popa Falls is een aardplaat gebroken waardoor de Okavango rivier niet meer vloeide naar de oceaan maar naar de Okavango Delta wat eigenlijk een moeras is waar het toegevoerde water verdampt.
Ook een deel van de bril van Heleen zal mee gevloeid zijn naar de delta en wacht daar op een eerlijke vinder.
De Popa Falls zijn dus niet veel meer dan stroomversnellingen maar een leuk natuurpark met veel vogels, otters die we zagen en krokodillen en nijlpaarden die we gelukkig niet zagen.
Een beetje verderop de Okavango Rivier en 4 bumpy kilometers van de hoofdweg bereikten we Ngepi Camp.
Wat ons eigenlijk een beetje opviel na Nkwazi Lodge was dat de mensen langs de weg niet zo spontaan vriendelijk waren.
Ook de ontvangst in Ngepi Camp was ook minder hartelijk dan wat we tot nu gewoon waren.
Onze kamp plek echter was ongelofelijk mooi gelegen langs de oevers van de Okavango.
Aan de overkant van de rivier konden we heel wat wild zien lopen en vlakbij waren ook nijlpaarden te horen en te zien.
's Avonds hebben we de kamp-plaats verkend, zijn de kinderen gaan zwemmen in een krokodilvrije kooi in de rivier.
Bij het avondmaal hadden we terug goede companie aan tafel en we zijn rustig gaan slapen ....
