De dag na onze amarula song terug vroeg op om de zonsopgang te zien die de berg achter onze camping in brand zet.
Nadien reden we naar de Brandberg toe om een wandeling te maken naar de 'White Lady'.
Het gaat hier om eeuwenoude rotsschilderingen van de San en waarbij men vroeger dacht dat men een witte mevrouw kon zien (wat uiteindelijk een dansende Sjamaan met een peniskoker bleek te zijn en dus bezwaarlijk een vrouw te noemen).
We pîkten langs de baan een liftende jonge gids op die ons nadien mee heeft begeleid en heel wat harten heeft gestolen met zijn kennis maar ook nieuwsgierigheid.
Dit leek wat tegen de zin van zijn oudere collega die moeilijker Engels sprak en minder interesse wekte.
De bedevaart naar the White Lady was super mooi en dit vooral door het gevarieerde landschap in een vallei tussen de basaltrotsen die toch groen was met plaatselijk zelfs rietboorden en met een heel interessante natuur.
We zagen wilde katoen, Damara-acacia's, witgat bomen , dassies (met witte markeringen van hun urine die trouwens gebruikt werd voor de rotstekeningen).
 |
| Wilde Katoen |
Na deze mooie wandeling die normaal een drie tal uur duurt maar met al de nieuwsgierigheid van de bende toch wat langer, zijn we vertrokken op weg naar Twijfelfontein.
Gelukkig ( en ons leidmotief van de reis luidde: mor e we wider toch chance) gebeurde dit net voor het binnenrijden van de relatief grote stad Khorixas met een garage.
Na het tanken in deze garage startte de motor totaal niet meer.
Gelukkig vond men op deze zondag toch een plaatselijke garagist en die slaagde er op een weinig orthodoxe manier in, om de de motor terug aan de praat te krijgen. Hij spoot een mengeling van propaan/butaan (quickstart) in de lucht toevoer van de motor waardoor die toch begon te draaien hoewel er geen diesel doorkwam (waarschijnlijk was er wat vuile diesel door het voorval met de tank in de weg van de turbo geraakt) door het draaien van de motor op dat gas zoog de motor toch voldoende diesel door, waardoor het probleem toch opgelost raakte.
The african way, maar ongelofelijk dat men hier toch in slaagt.
Ondertussen hebben wij wat van het plaatselijke benzinestation genoten. Benzine stations en hun omgeving bleken in ieder Namibisch stadje een handelscentrum te zijn waar ook mensen opgehaald werden, elkaar ontmoetten.
  |
| Het lokale volkshuis:Het SWAPO is een beetje wat het ANC is voor Zuid Afrika |
Uiteindelijk zijn we vertrokken naar Twijfelfontein en dit bleek opnieuw een relatief vreselijke weg te zijn met diepe putten, met de ondergaande zon net voor ons doorheen de stofwolken van de voorganger.
Op de laatste weg net voor het donker werd zagen we ook vrij verse olifantenhoopjes en dus waren we blij dat we in het donker toch in Aba Huab Campsite toekwamen.
Dit is een campsite die door de lokale gemeenschap wordt uitgebaat ook liggend in de bedding van een andere droge rivier (de Huab)
Het bovenste prentje toont nog eens het overzicht: De Tsauchab zagen we in Sesriem Canyon en mondde ook uit in Sossusvlei (waar er water in stond). De Kuiseb zagen we ter hoogte van de canyon en de monding hiervan ligt in Walvis Baai. De Swakop mondt uit in Swakopmund. De Ugab zagen we bij de Brandberg en de Huab (pijltje maar geen naam op de kaart) zagen we nu.
Al deze 'ephemeral rivers' stromen dus maar af en toe in de zomer en dit in tegenstelling tot de Oranje Rivier en Kunene Rivier in het Noorden die continu water bevatten.
Na een braai inclusief Chakalaka onder toezicht van onze braaimeester Boebe terug in onze camper of tent (voor de Vanderplaetskes) voor een weldoende nacht.
's nachts duwden er beesten tegen onze camper of tent maar dit bleken 's morgens plaatselijke koeien te zijn en geen Olifanten.
